ληματούμαι

ληματοῡμαι, -όομαι (Α) [λήμα (II)]

(κατά τον Ησύχ.) «λεληματωμαι

λῆμα ἔχω εἰς τὸ ἔργον», είμαι γεμάτος θάρρος, τόλμη, αποφασιστικότητα.